Yazıma Üstad Abdurrahman Cahit Zarifoğlu‘nun bir sözü ile başlamayı tercih ediyorum.
Unutulmaması ve iyi anlaşılması gereken bir sözdür.
Gördük ki ,mekan değildir zamandır önemli olan
ve lakin o da değildir eylemdir önemli olan
ve dahi o değildir kalp olmadıkça.
-Cahit Zarifoğlu-
Bu sözü bir çok anlama yorabilirsiniz. Bir çok derin anlam taşımaktadır içinde.
İnsanlar kalplerinin varlığını unuttular. Gönülden gelen hoş sohbeti muhabbeti unuttular. Acı’yı mutluluğu paylaşmayı unuttular.
Yerine mekana, zamana, eyleme önem verir oldular. Elbette önemli olabilir bu saydıklarım.
Asıl önemli olsan ise mekan değildi, zaman’da değildi, eylem’de değildi nerede olursan ol ne yaparsan yap kalp sevgi ile oluşan muhabbet yoksa o anın bir değeri yoktur gözümde.
Fakat basit bir çay bahçesinde yada bir sahilde bankta yada parkta bahçede fark etmez yapacağın sohbet eğer içten gelen bir sevgi ile dostluk bağı ise o bulunduğun ortam en güzel mekan en iyi geçen zamandır.
Şimdiler de insanlar adına “sosyal medya” denilen sitelerin etiket, yer bildirme ve fotoğraf paylaşma imkanları çıktıktan beri artık hayatlarını bunlara göre düzenler oldular.
Duygulara değil de etiketlere önem verir oldular.
Fotoğraflara değil de fotoğrafın nerede çekildiğine ve ne ile çekildiğine önem verir oldular.
O günden kalma hoş sohbet hatırası yerine bunları tercih ediyorlar.
Elbette ki sosyal medyanın bu imkanlarına karşı değilim. Malumunuz iş artık dostluk muhabbet paylaşımdan öte bir hale geldi.
Tepkim sitemim bunadır.
Yazıma başladığım gibi bitirirken de Abdurrahman Cahit Zarifoğlu‘nun bir sözü ile bitirmeyi tercih ediyorum.
“Halk aşksızsa sokaklar banka dükkanlarıyla doludur.”
