İnsan dediğimiz ne garip bir varlık…
Yaşamı boyunca ne kadar garip duygular arasında gidip geliyor.
Kimi zaman inandığı değerler ve dostları uğruna kendisini feda ediyor.
Kimi zamansa bencil mi bencil…
Alman filolog, filozof, kültür eleştirmeni, şair ve besteci olan Friedrich Nietzsche;
” Biz aslında karşımızdaki insanı sevmiyoruz. onun bizde yarattığı duyguyu, heyecanı, hissi seviyoruz. sevgiyi değil, sevilmeyi seviyoruz; işte insan bu kadar bencil. ” demiş.
Kimi zaman mutluluğun tam eşiğine geliyorsunuz.
Hah tam da mutluluğu buldum diyorsunuz.
Bir anda hayatınız terse dönüyor.
Romalı düşünür, devlet adamı ve oyun yazarı Seneca;
” Hayat, ya doğru zamanda yanlış insanı karşına çıkartıyor ya da yanlış zamanda doğru insanı ! Ya zamana yeniliyoruz ya da insana…” demiş.
Bu deyiş aklına gelince tutunuyorsun Seneca’ya.
Bunu ben de, sen de, herkes de yapıyor.
Ancak bu durumda pek de karamsar olmamak gerek
Hep bilinen ancak hiç uygulamadığımız güzel bir deyiş daha mevcut;
” Değişmez kural, değişmez kuralın olamayacağıdır.”
Bunu da aklımızın ve hayatımızın bir kenarına koymak gerekli
Bilemiyorum bu çember sizce nasıl kırılacak?
